De afgelopen twee weken liep Zowi stage bij ons. Mocht je sceptisch zijn over de toekomst van de jeugd ‘die niet meer leest’, zorg dan dat je Zowi ontmoet. Zij is onze toekomst en geeft een boekverkoper hoop. Ze heeft de afgelopen twee weken ontzettend hard gewerkt: boeken uitgepakt en opgeruimd, kassa gedraaid, cadeaus ingepakt, de winkel in stijl versierd voor de Boekenweek en meegeholpen tijdens ons evenement met Franca Treur. Ook vroegen we haar om een blog voor onze website te schrijven. Dus, lees verder, en maak kennis met Zowi!
Hallo allemaal, ik ben Zowi en heb twee weken stage gelopen bij boekhandel Maximus. Ik ben 15 jaar en zit op het Rudolf Steiner College. Toen ze op school vertelden dat we een winkelstage moesten doen, bedacht ik me vrijwel gelijk dat ik die in een boekwinkel wilde uitvoeren. De reden hiervoor is dat ik helemaal dol ben op boeken: zodra je begint te lezen zit je even niet meer in je eigen wereld, maar mag je meegenieten of juist huiveren van het verhaal van iemand anders. Ik fiets bijna elke dag langs boekhandel Maximus en de winkel sprak me altijd al aan door de stijl van de etalage, vandaar dat ik voor Maximus heb gekozen.
Geen dag is hier hetzelfde geweest en er was altijd wel iets te doen; van kassa draaien en cadeaus inpakken tot boekenkasten netjes maken. Ik vond het vooral tof om achter de kassa te staan en klanten te helpen, hoewel ik sommige dingen natuurlijk wel lastig vond. Dat waren dan ook de echte ‘leermomentjes’, bijvoorbeeld wanneer ik iets per ongeluk twee keer gescand had, of wanneer ik het inpakpapier te ruim of juist te krap had afgescheurd en dan natuurlijk toch nog probeerde of het paste.
Door de Boekenweek was het extra druk, wat er voor zorgde dat ik me geen moment verveeld heb. Zo gaf schrijfster Franca Treur, bekend van onder andere Dorsvloer vol confetti, een lezing. Waar ik ook bij mocht zijn. Het was een erg leuke avond en ik vond het knap hoe Franca het publiek er echt bij betrok, dat maakte ook dat het nog interessanter was om naar te luisteren. Na afloop signeerde ze haar nieuwe boek Regieaanwijzingen voor de liefde, waar ik nu nieuwsgierig aan begonnen ben.
Mijn boekenverslaving begon op de basisschool, waar we de eerste tien minuten van de dag moesten lezen. Voor mij was dat absoluut geen moeten, maar eerder mogen lezen. Soms was ik zo in het boek verdiept, dat iemand me dan moest aantikken omdat de tien minuten dan jammer genoeg aan hun eind waren gekomen. De serie De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine van Ransom Riggs is mijn favoriet, met als reden dat het eigenlijk niet echt één thema heeft. Natuurlijk is fantasie wel het genre, maar ook spanning, romantiek en komedie komen er veel in voor. Ik was daarom ook zeer aangenaam verrast toen ik er in de winkel achterkwam dat er alweer een nieuw deel uit was.
Bij Maximus zelf hangt een gezellige sfeer en de werknemers zijn altijd vriendelijk en geduldig. Ik denk dat dat ook de reden is waarom er elke dag veel klanten komen, waarvan zeker een groot deel de winkel vast bezoekt. Wanneer ik iets niet meteen kende of begreep, hielpen ze me daarbij, en vaak werd er dan ook nog een grap achteraan geworpen. Ik ben dan ook elke dag met veel plezier naar de winkel gegaan en vind het oprecht jammer dat deze stage zo kort duurde.
