Vandaag is het de laatste dag van de Poëzieweek. Reden voor mij om mijn favoriete dichter met jullie te delen: Anna Achmatova.
Ik maakte kennis met haar werk ergens in 2010 toen ik het vak Russische Literatuur volgde tijdens mijn studie Literatuurwetenschap. Gek genoeg hoorde het vak bij het curriculum van de studie geschiedenis. Op zich niks mis mee, want we kregen les van Arthur Langeveld. Tien weken lang las en besprak ik met een kleine groep studenten allerlei werken uit de Russische literatuurgeschiedenis.
Wat me aantrok aan Achmatova’s werk was de toegankelijkheid. Zoals Margriet Berg en Marja Wiebes in de aantekeningen van de Werken van Anna Achmatova aangeven, werd de eerste bundel van Achmatova, Avond, in 1912 uitgegeven door het Dichtersgilde:
“Dit Dichtersgilde werd gevormd door een groep jonge dichters, de akmeïsten, die zich afzetten tegen het symbolisme dat zich volgens hen zozeer in mystiek had verstrikt dat de poëzie erdoor bedreigd werd. De akmeïsten streefden naar een aardser poëzie met concrete onderwerpen.” (Margriet Berg en Marja Wiebes)
Ik denk dat ik dat concrete destijds nodig had om te ontdekken dat poëzie – ondanks m’n studie – ook iets voor mij kon zijn. De gedichten van Anna Achmatova zijn naar mijn bescheiden mening machtig mooi en, ondanks de toegankelijkheid, alles behalve simpel. Haar werk bestaat uit korte lyrische gedichten, maar ze heeft ook gedichtencycli geschreven, waarvan Requiem, dat in het kort over de terreur van Stalin gaat, het bekendst is.
Kortom, mocht je Anna Achmatova nog niet (goed) kennen, begin daar dan zo snel mogelijk mee. Gelukkig is haar werk gebundeld in een prachtige uitgave van Uitgeverij van Oorschot, vertaald door Margriet Berg en Marja Wiebes. Hieronder nog een kort gedicht, om het af te leren.
Hier de noordelijke kust, de grenslijn
Tussen onze voor- en tegenspoed.
Is het van geluk of van ellende
Dat jij wenend neerknielt bij mijn voet?
Ik hoef geen gedoemden meer, die vele
Slaven, knechten, gijzelaars. Voortaan
Wil ik huis en haard met iemand delen
Die mij lief is, die mij kan weerstaan.(Uit: Achmatova Werken. Vertaald door Margriet Berg en Marja Wiebes)
